Dokuz ekspresi

Bugün beni bekleyen sen değilsin,
Dokuz ekspresi ve saat dokuza beş var.


İstasyondayım biletimi aldım,
Güvercinlerle birlikte oturuyorum.
Ve saat dokuza dört var.


Bugün evden çıkarken aşkını rafa kaldırdım.
Kaldırdım desemde inanma
Kitap mı bu tut kaldır koy.
Bu arada saat dokuza üç var.


Güvercinlerim beni terketti,
Çünkü simidim bitti.
Sevdiğim dost dediğim insanlar vardı,
Güvercinlere onların isimlerini vermiştim.
Sonlarıda onlar gibi oldu ne hikmetse.


Ve saat dokuza iki var.
Bir veda narası patlattı dokuz ekspresi.
Biraz sert biraz acıklı,
Soğuk bir çığlık gibiydi sanki.


Dokuz ekspresi bir anda ürküttü beni,
Bu sehrin her zerresinden ayıracaktı sanki beni.
Çekiştire çekiştire,
Kopara kopara,
Azrailin ruhumu bedenimden ayıracağı gibi.


Dokuz ekspresi hareket etti ama henüz erkendi,
Daha saat dokuza bir var.
Yaşanmamış koskoca bir dakikam daha var bu şehirde,
Diyemedim, kimseye dinletemedim.